Angèlle van Huit over zorg volgens behoefte
‘Bewoners met dementie kunnen heel goed uitleggen wat ze willen.’
Even voorstellen: Angèlle van Huit (49). Getrouwd, twee zoons van vijftien en negentien. Toen ze ongeveer zo oud was als haar jongens nu, deed ze mbo-verzorgingsassistente. Al snel kwam het besef: ik ben hier nog niet aan toe. Ze werkte in de beveiliging. Bij een bank. Op een school. En sinds kort is ze actief bij Surplus. Terug in de zorg, waar ze ooit begon.
‘Waarom ik na de opleiding stopte? Tja, ik kreeg altijd een band met de mensen. Vervolgens overleden ze en daar had ik moeite mee. Daarom koos ik voor een baan in de beveiliging. Ik deed receptiewerk, maar was ook vaak op locatie om objecten te bewaken. Toen ik genoeg van de job had, ging ik aan de slag bij een filiaal van ABNAMRO. Negen jaar was ik aanspreekpunt voor klanten én de hoofdkassier. Leuk, al die verschillende contacten op een dag. Maar er kwam een reorganisatie, de bank veranderde. Bovendien had ik inmiddels kleine kindertjes. Ik dacht: ik ga wat ander doen.’
‘Mijn oudste zoon zat net op de lagere school. Ik solliciteerde en werd overblijfcoördinator. Da’s best nog een verantwoordelijkheid. Ik had 24 vrijwilligers en 140 kinderen onder mijn hoede. Helaas wilde de school op een gegeven moment diploma’s zien… Volgende vakgebied: de uitvaartbranche. Aanvankelijk was ik eerste gastdame. Later rouw-assistent, ook op de rouwauto. Dan maak je dingen mee. Eenzame mensen die sterven en alleen worden weggebracht – het ging me aan het hart. Na deze periode verhuisden we naar Brabant. Ik stond voor de keuze: verder in de uitvaart of terug naar de zorg? Surplus was enthousiast en zag me als verzorgende IG. De rest is geschiedenis.’
Ik heb een contract van 24 uur in de week
‘Ik woon in Langeweg, vlak bij Zevenbergen. Ik werk in Breda, op de afdeling Psychogeriatrie van woonzorgcentrum Vuchterhage. Minder dan een halfuur met de auto. Ik heb een contract van 24 uur, drie dagen in de week, en dat bevalt me zeer.’
Cliënten kunnen heel goed uitleggen wat ze willen
‘Dementie, alzheimer… Ik wil de persoon centraal stellen in plaats van de ziekte. Ik wil ruimte maken voor vraagstukken uit het dagelijks leven. Vaak wordt gezegd: die mensen kunnen niks meer. Maar het tegendeel is meestal waar, áls je goed kijkt, luistert, signaleert. Bovendien kunnen cliënten heel goed uitleggen wat ze willen. Dat vind ik mooi. Zij spreken zich uit, ik doe er iets mee, en zij worden vrolijk. Dan heb ik mijn werk gedaan. Dan ga ik met een warm gevoel naar huis. Zeker als de familie weet: onze vader of moeder, onze opa of oma is bij Surplus in vertrouwde handen.’
Bij Surplus gaat het om de behoefte van bewoners
‘Bij Surplus gaat het om de behoeftes van de bewoners. Goedemorgen meneer, zeg ik dan. Mag ik de gordijnen openen? Zal ik uw bed opmaken? Wilt u douchen of liever gewassen worden? Of: goedemorgen mevrouw, zal ik u helpen met kleren uitzoeken? Al zorgend regel je dat cliënten krijgen wat ze willen. De een wil tekenen of knutselen, de ander wil absoluut naar beneden voor een kop koffie.’
‘Laatst zei een bewoonster dat ze zo graag haar goede vriendin nog ’s wilde ontmoeten. Ik heb dat besproken met de familie. Vraag was natuurlijk of die mevrouw überhaupt nog leefde. Uiteindelijk konden we haar opsporen en is de betreffende bewoonster daadwerkelijk op bezoek gegaan. Prachtig. Daar doe je het voor.’
Aan de slag bij Surplus
Wil je een dagje meelopen of heb je nog vragen? Bel, app, sms of mail dan Marlous van der Mark, recruiter bij Surplus: 06 – 22 98 77 69, werken@surplus.nl. Ben je al overtuigd en wil je zo snel mogelijk aan de slag? Solliciteer dan direct en klik op de onderstaande solliciteerknop!